บทที่ 121— ของขวัญของลูน่า

เอลาร่า

ทันทีที่น้ำคร่ำของฉันแตก ฉันรู้สึกได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างพลันเปลี่ยนไป ร่างกายของฉันเกร็งขึ้น ลมหายใจถี่กระชั้น และในหัวก็มีเรื่องราวนับพันวิ่งวน แต่ท่ามกลางความโกลาหลนั้น มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงหนักแน่น...นั่นคือมือของเบลซที่กุมมือฉันไว้

“ไม่เป็นไรนะ” เขาพูด เสียงสั่นเครือแต่ก็พยายามสงบสติอารมณ...